Październikowe łupy - 2016

Pod koniec października miałam taki natłok spraw na głowie, że podsumowanie mogłam napisać i opublikować dopiero dzisiaj, chcę więc Was z miejsca za moją obsuwę (małą, bo małą), ale przeprosić. Nie przedłużając - do mojej kolekcji dołączyło 10 tomów nowych mang oraz 2 tomy komiksów o kucykach.

O ile poprzednich tomów "My Little Pony" nie wspominam tak miło, to po przeczytaniu piątego zeszytu natychmiast pobiegłam zamawiać kolejny, który na dniach pojawił się w internetowym sklepie. Sama nie do końca wiem czemu, ale te dwa tomy przeczytałam naprawdę szybko i spędziłam przy nich świetnie czas w chłodne, październikowe wieczory. Ciekawi mnie, ile takich zeszytów jeszcze dostaniemy od wydawnictwa Egmont, bo nigdzie nie mogłam doszukać się takiej informacji, a sześć tomów to też wcale mało nie jest - nie myślałam, że tych komiksów jest aż tak dużo.

Wyżej mamy czwartą (i ostatnią) księgę pytań mangi "Gdy zapłaczą cykady", która jest mocno specyficzna pod względem poprzednich tomów. Pomijając już sam fakt, że za oprawę graficzną odpowiedzialna była inna osoba (przy poprzednich częściach też się tak zdarzało, ale tutaj wyraźniej rzuciło mi się to w oczy), historia prawie w całości skupia się na Rice i Akasace - policjantowi, który przybył  do Hinamizawy, żeby bliżej przyjrzeć się corocznym tajemniczym śmierciom osób zaangażowanych w budowę tamy. O ile dla mnie ten tomik nie odbiegał jakościowo od innych, tak całokształtem mangi jestem troszkę zawiedziona. Szczerze mówiąc, nie satysfakcjonują mnie te mroczniejsze sceny i kadry ze zwłokami - spodziewałam się, że dostanę coś mocniejszego. Dalej jednak uważam, że "Cykady" to dobry tytuł i kolejne tomy na pewno zagoszczą na mojej półce.

"Zerową Marię i puste pudełko" zbieram sobie ot tak, żeby mieć ten tytuł w całości na mojej półce. Po paru przeczytanych przeze mnie LNkach już wyrobiłam sobie opinię, że jest to nic innego jak uboga książka raczej bez polotu, więc przestałam też od tego gatunku wiele wymagać. Mam nadzieję, że jakiś tytuł kiedyś od tego mnie odwiedzie, na razie jednak po spotkaniu się z różnymi LNkami nie jestem nimi usatysfakcjonowana i raczej wątpię, żebym kiedyś jeszcze zainwestowała w ten gatunek. Oprócz tego do tej pory nie mogę nadziwić się, jak można zrobić tyle literówek w jednym tomiku książki. Halo, Waneko?
Nie zmienia to jednak faktu, że "Maria" wcale takim złym tytułem nie jest - ot, dosyć słaba książka. Da się przeczytać, ale tylko raz, bo po prostu nie ma do czego wracać.

Wyżej mamy jednotomówkę "W stronę lasu świetlików" ("Hotarubi no Mori e"), którą nabyłam ze względu na moje miłe wspomnienia związane z filmem pod tym samym tytułem. Nie powiem, żebym lekturą była usatysfakcjonowana - kreska jest naprawdę mierna, a oprócz ostatniej, dodatkowej historii do "Hotarubi..." (która swoją drogą liczyła sobie parę stron) nie znalazłam niczego naprawdę interesującego. Ot, kolejna średnia jednotomówka do kolekcji.

Numer dziewiąty "Tokyo Ghoula" przeczytałam całkiem niedawno, chociaż kupiłam go na początku października, ale muszę przyznać, że podoba mi się kierunek w którym zmierza ta manga. O ile momentami dalej nie mogę przecierpieć tej kreski (kadr z Akirą, na którym wyglądała jak żaba...), tak już zdecydowałam, że na pewno serię uzbieram do końca, a co z kontynuacją - zobaczymy.

Z "Are you Alice?" miałam naprawdę długą przerwę, więc przy czytaniu jedenastego tomu miałam momentami naprawdę jedno wielkie "Cooo?" na twarzy (pomijając już to, że i bez tej przerwy bym miała, tylko może nie aż takie :D), to cieszę się, że ten przedostatni tomik wreszcie trafił do swoich braci na mojej półce. Teraz tylko liczę na to, że szybko dorwę kolejny tom i będzie mi dane coś z niego zrozumieć - bo w końcu to zakończenie i wszystko musi się wyjaśnić, prawda? A przynajmniej na to liczę, bo ta manga jest tak zwariowana, że już niczego nie jestem pewna...

Ostatnim tytułem, jaki zakupiłam w październiku, jest "Sekaiichi Hatsukoi" - od razu hurtowo, bo wszystkie pięć wydanych do tej pory tomów. Tak po prawdzie to wyszło mi jakieś takie za małe zamówienie, więc dorzuciłam sobie tego yaoica - jakoś nie martwię się za bardzo o to, czy dam radę go regularnie kupować, bo obsuwy ze strony japońskiej są mi w tym przypadku całkiem na rękę, chociaż rozumiem też fanki tego tytułu, które chcą otrzymać swoje tomiki jak najszybciej. 

Moje odczucia co do tej mangi są dosyć mieszane. Po pierwsze, mam ochotę umrzeć za każdym razem, kiedy widzę ten brak jedynki na grzbiecie pierwszego tomu i poważnie rozważam wydrukowanie i doklejenie tam tej cyferki. Po drugie, ten tytuł traktuję czysto komediowo, a yaoi które tak się pojawia z przymrużeniem oka - większość "gorętszych" scen po prostu od razu przerzucam, bo ani nie są szczególnie ładne, ani wartościowe. A co tej komedii jeszcze się tyczy, to rzeczy, które autorka wyprawia z anatomią swoich bohaterów są momentami tak tragiczne, że nie mogę przestać się śmiać. Podsumowując - warto było to kupić. XD

To tyle, jeśli chodzi o październikowe łupy. Przygotujcie się na post z podsumowaniem mojej mangowej kolekcji, bo już porobiłam zdjęcia i szykuje się notka. :)