My Little Pony - Mój Kucyk Pony: Przyjaźń to Magia

Tytuł: My Little Pony - Mój Kucyk Pony: Przyjaźń to Magia

AUTORZY:
Scenariusz: Katie Cook
Rysunki: Andy Price
Kolory: Heather Brecket
Okładka: Amanda Conner
Kolory na okładce: Paul Mounts

Wydawnictwo PL: EGMONT

Ilość stron: 48

Cena: 29.99 zł

Dzisiaj dość nietypowo, bo nie zrecenzuję mangi, a sklecę paręnaście zdań na temat... komiksu amerykańskiego o kucykach. Recenzją do końca bym tego nie nazwała, ponieważ w tym wypadku bardziej skupię się na moich odczuciach wizualnych. Z tej okazji specjalnie porobiłam parę zdjęć: po kliknięciu powiększają się i można lepiej się przyjrzeć. Z góry przepraszam za jakość, ale na chwilę obecną nie mam możliwości zrobienia ich lepiej.... Nie przedłużając, zachęcam do zapoznania się z moją opinią!

"Witaj w Ponyville, gdzie mieszkają Twilight Sparkle, Rainbow Dash, Rarity, Fluttershy, Pinkie Pie, Applejack i pozostałe lubiane kucyki! W miasteczku coś jednak nie gra, bo wszyscy mieszkańcy zachowują się bardzo, bardzo dziwnie! Kucyki muszą odkryć przyczynę osobliwych zdarzeń, zanim będzie za późno!"

Moja przygoda ze słynnym My Little Pony zaczęła się parę dobrych lat temu, jednak po jakimś czasie pasja wygasła i dalszych przygód kucyków w serialu już nie śledzę. Składa się na to kilka czynników: brak czasu, przez co ostatnimi czasy zaniedbuję nawet anime, i oczywiście brak chęci. Kiedy jednak zupełnym przypadkiem na facebook'u dostrzegłam kątem oka okładkę komiksu, serducho zabiło szybciej, a przez głowę przemknęła myśl - muszę to mieć! I tym oto sposobem parę dni później stałam się właścicielką swojego własnego kucykowego tomiku, który jest najlepiej wydanym komiksem, jaki do tej pory widziałam.

A co, gdyby połączyć lakier wybrany z brokatem? Wyszłoby zapewne takie cudo, jakie możecie podziwiać na zdjęciu powyżej! Jak widać, już od samego początku jest słodko do granic możliwości, cukierkowo i kolorowo. O ile spotykałam się z różnymi opiniami na temat brokatu, mnie ten zabieg bardzo przypadł do gustu - wygląda świetnie i co najważniejsze, od razu przykuwa wzrok. Nie obeszło się bez drobnych wad, takich jak bąbelki powietrza pod folią, jednak na pierwszy rzut oka są one całkowicie niewidoczne i nie zwracam na nie większej uwagi.

Po otworzeniu tomiku pierwszą rzeczą jaka nas wita, jest takie właśnie przypomnienie postaci. Nie do końca przekonuje mnie ta mało czytelna czcionka i osobiście zamieniłabym ją na inną, ale że są to informacje do przeczytania "na raz" i tylko dla przypomnienia, tak te strony pomijam, bo nie wniosły nic do mojej znajomości charakterów.

W środku komiks prezentuje się świetnie; wydrukowany na dobrej jakości papierze kredowym (dość grubym, choć momentami prześwitującym) jest przyjemny w odbiorze. Kolory są żywe, nie znalazłam żadnej skazy pochodzącej z druku. Samą przyjemnością było podziwianie rysunków, chociaż momentami coś nie grało; a to kucyk miał za duże oczy, a to z kolei dostawał zeza, kiedy patrzył gdzieś w bok. Jeśli o samą kreskę chodzi, podoba mi się: oprócz wyżej wymienionych wpadek jest staranna i do tytułu jak najbardziej pasuje. Tłumaczenie również stoi na wysokim poziomie; tłumacz zatroszczył się nawet o dopasowanie powiedzeń do kucyków, jak "Siedzieć chrapami w książce", co naprawdę miło się czyta.

W oryginalnej, amerykańskiej wersji, historia zawarta w jednym tomie polskim podzielona była na cztery zeszyty. Wydawnictwo dobrze zrobiło, że zdecydowało się na połączenie tych części w jedną całość; nie musimy czekać na wydanie kolejnych części, wychodzi taniej i efektowniej. Klejenie polskiego wydania jest o tyle nietypowe, że składa się jakby z czterech części; przy bliższym przyjrzeniu się można zauważyć, że każdy fragment historii, wydawany osobno w Ameryce, został osobno klejony. Nie przeszkadza to ani trochę w lekturze, a być może dzięki temu kartki trzymają się kleju mocniej - nie miałam żadnych problemów z rozklejaniem się mojego tomiku i jest on naprawdę solidny.

Zakończenia w tego typu produkcjach zawsze mnie irytowały i będą mnie irytowały: jestem osobą nieznoszącą słodkich happy endów, a czarne charaktery zazwyczaj najbardziej lubię. Całkowicie rozumiem przesłanie komiksu, mówiące, że "Przyjaźń to magia", która pozwala zwyciężyć ze złem, bo o ile "Kucyki" zawsze przyjemnie mi się ogląda, tak nie lubię tego ciągłego powodzenia w ratowaniu miasteczka i innych kucyków. Jednak jako że jest to seria skierowana głównie do dzieci, wiem, że moje narzekanie nic nie wnosi i raczej nie ma racji bytu. Jak kucyki lubiłam, tak zawsze będę je lubiła i wspominała z przyjemnością.

Podsumowując, sądzę, że każdy wielki fan My Little Pony od dawna ma już swój egzemplarz i jest to dla mnie całkowicie zrozumiałe; komiks czyta się szybko, przyjemnie i naprawdę miło spędza się przy nim czas. A co Wy sądzicie o tym tytule?