"Wilcze dzieci" TOM 1 - RECENZJA

Tytuł: Wilcze dzieci

Autor: Mamoru Hosoda; Yu; Yoshiyuki Sadamoto

Gatunek: okruchy życia, seinen, romans, dramat, fantasy

Wydawnictwo PL: Waneko

Wydawnictwo JP: Shueisha

Data wydania PL: 2015 (sierpień)

Data wydania JP: 2012 (?)

Cena okładkowa: 19.99 zł

Ilość tomów: 3

Przy zamawianiu "Wilczych dzieci" mój plan był taki - jeśli dodadzą coś fajnego do prenumeraty, biorę od razu. Jeśli nie, to spokojnie poczekam na wyjście trzech tomów i dorwę całość. Jak jednak możecie się już domyślić, piękny plakat od Waneko utwierdził mnie w przekonaniu, że lepiej teraz niż później. Jestem już po lekturze dwóch tomów tej serii i serdecznie zapraszam Was do przeczytania mojej recenzji!

Studentka Hana poznaje na zajęciach młodego, tajemniczego mężczyznę, w którym wkrótce się zakochuje. Kiedy ten wyznaje jej, że jest potomkiem japońskiego wilka, dziewczyna nie waha się ani chwili i mimo mogących z tego wyniknąć trudności, postanawia spędzić swoje życie u jego boku. Po pewnym czasie na świat przychodzą dzieci - starsza Yuki i jej młodszy brat, Ame. Szczęśliwe chwile nie mogą jednak trwać długo, ponieważ na skutek pewnego incydentu, Hana musi sama poradzić sobie z wychowaniem dwójki dzieci... wilczych dzieci!

Po lekturze pierwszego tomu byłam przede wszystkim zaskoczona faktem, że w porównaniu z innymi mangami, "Wilcze dzieci" czytało się zdecydowanie szybciej. W środku nie zaznamy mnóstwa tekstu jak w niektórych tytułach, kreska jest lekka, a wszystko wskazuje na to, że są to zabiegi celowe, mające pomóc czytelnikowi na skupieniu się na emocjach - a tych nie brakuje. Hana musi sama poradzić sobie z wychowaniem dwójki dzieci, które na dodatek często zachowują się jak wilki - wycie w nocy i obgryzione meble są tutaj na porządku dziennym. Dla młodej samotnej matki jest to wielkie wyzwanie, jednak Hana kocha Yuki i Ame tak bardzo, że jest w stanie naprawdę bardzo się dla nich poświęcić. Mamy więc tu naprawdę przyjemne okruchy życia z fajnie przedstawioną relacją matka-dzieci. Jeśli lubujecie się więc w takich historiach z życia codziennego sympatycznych bohaterów, może to być manga w sam raz dla Was!

Polskie wydanie prezentuje się świetnie - wielkość tomiku i śliczna matowa obwoluta robią swoje, dzięki czemu manga cudnie prezentuje się na półce mimo faktu, że nie liczy nawet 200 stron przez co przy innych obszerniejszych tytułach wygląda nieco mizernie (co jednak zmienia się po ustawieniu obok siebie wszystkich trzech części). Jeśli chodzi o obwolutę - znajduje się na niej Hana stojąca pod otwartym niebem na łące pełnej kwiatów, z dwójką swoich dzieci na rękach. Na tylnej części w trawie harcują Yuki i Ame w swoich wilczych postaciach, a w oddali dostrzec można ich ojca. Kiedy zdejmiemy obwolutę, dostrzeżemy to samo, tyle w odcieniach niebieskiego i bez opisu mangi z tyłu. W mandze mamy aż sześć kolorowych stron, które może nie są jakoś specjalnie spektakularne, jednak cieszą oko. Nie znalazłam żadnych błędów z winy drukarni; tytuł został wydrukowany na dobrym papierze, który prawie nie prześwituje, zastosowana została czytelna i pasująca do całości czcionka (chociaż trochę odmienna w porównaniu do innych wydań Waneko) i wszystko jest jak najbardziej na plus. Na chwilę obecną nie przypominam sobie żadnej literówki, więc wydawnictwo spisało się naprawdę dobrze. Jedynym czynnikiem który mnie irytował, było używanie "No" w odpowiedzi na pytanie. Bardzo nie pasowało mi to do klimatu i całości, bo o ile lepiej brzmiałoby zwykłe "Tak" bądź chociażby "Yhym"? Oprócz tego tłumaczenie wyszło dobrze, dodatkowo wszystkie japońskie onomatopeje zostały zastąpione ich polskimi odpowiednikami, przez co całość stała się bardziej przejrzysta.

Kreska odpowiedzialnej za ilustracje Yu jak najbardziej pasuje do tytułu i nie wiem, czy inny styl rysunku potrafiłby pomieścić w sobie tyle uczuć. Najłatwiej określić ją jako delikatną, uroczą. Mangaka skupia się na postaciach i ich twarzach, co nie znaczy że ucieka od teł - potrafi je naprawdę bardzo dobrze przedstawić, kiedy zajdzie taka potrzeba. Wszystkie emocje są tutaj świetnie przedstawione, ilustracje potrafią wzruszyć jak i rozbawić. Uważam kreskę za idealną do tego typu okruchów życia, jestem z niej jak najbardziej zadowolona i przyjemnością jest dla mnie wpatrywanie się w niektóre kadry dłużej.

Jeśli chodzi o postaci, mamy tutaj właściwie cztery najważniejsze. Jedną z nich oczywiście jest Hana - matka naszych wilczych dzieci, która nie boi się dla nich poświęcić i stara się jak tylko może aby dobrze je wychować. Na studiach poznaje tajemniczego mężczyznę, Ookamiego, który okazuje się być potomkiem japońskiego wilka i za jego sprawą na świat przychodzą dzieci: Yuki i Ame. Pierwsze to pełna życia dziewczynka, nie bojąca się świata zewnętrznego, odważna i rozbrykana, ciekawa wszystkiego i żądna przygód, często pakująca się przez to w tarapaty. Z kolei jej braciszek Ame to zdaje się, jej całkowite przeciwieństwo. Cichy, dosyć zamknięty w sobie i trochę bojaźliwy, wolący spokojne życie i brak jakichkolwiek niespodzianek. O ile każdy wydaje się całkowicie inny, tak o wszystkich można powiedzieć jedno - są naprawdę sympatyczni. Od samego początku każdą postać polubiłam, co nie zdarza mi się często przy jakimkolwiek tytule, mangowym czy też nie.

Podsumowując, "Wilcze dzieci" mogę polecić chyba wszystkim. O ile dla fanów okruchów życia powinna to być pozycja obowiązkowa, tak fani bardziej krwawych serii również nie powinni poczuć się zawiedzeni - sama jestem tego najlepszym przykładem. Lubuję się w brutalnych mangach, a ten uroczy tytuł czytało mi się naprawdę bardzo dobrze, chociaż zwykle okruchy życia potrafią mnie znudzić. Przedstawiona tutaj miłość matki do dzieci potrafi nieraz rozczulić czytelnika. Mangę polecam czytać w całości, wszystkie trzy tomy na jeden raz, bo przez dwumiesięczne przerwy traci trochę ze swojego klimatu. Niemniej jednak, jestem zadowolona z zakupu i ten tytuł mogę polecić naprawdę wszystkim. Mam nadzieję, że jeśli jeszcze nie zdecydowaliście się na zakup, moja recenzja utwierdzi Was w przekonaniu, że może warto dać tej mandze szansę.