"Acony" JEDNOTOMÓWKA - RECENZJA

Tytuł: Acony

Autor: Kei Toume

Gatunek: fantasy, okruchy życia, komedia 

Wydawnictwo PL: Waneko

Wydawnictwo JP: Kodansha

Data wydania PL: 2016 (kwiecień)

Data wydania JP: 2009-2010 (?)

Cena okładkowa: 34.99 zł

Ilość tomów: 3w1 (wydanie polskie)

Dosyć niedawno, bo jeszcze w kwietniu, miała swoją premiera manga, o której wydanie nikt nie posądzałby żadnego z polskich wydawnictw mangowych. Bowiem prima aprillisowym żartem Waneko okazało się w stu procentach realne wydanie trzytomowej serii autorki, znanej już na polskim rynku z "Lamentu Jagnięcia" - Kei Toume. Pojawiały się osoby, które wątpiły - bo czy pani Toume jest znana szerzej na polskim rynku? Odpowiedź na to pytanie wydaje się aż nader jasna, ale czy to źle, że Waneko postanowiło wydać "Acony"? O tym właśnie będzie ta recenzja.

Motomi Utsuki do tej pory prowadził całkiem normalne życie - mieszkał w zwyczajnym mieście, chodził do zwyczajnej szkoły, słowem - robił to, co wszyscy przeciętni nastolatkowie na całym świecie. Wszystko jednak zmienia się o 360 stopni, kiedy chłopak z powodu pracy matki musi przeprowadzić się do dziadka. Na miejscu okazuje się, że absolutnie wszystko jest tam nietypowe - od ludzi zamieszkujących rezydencje po sam budynek, który nawet wydaje się mieć własną wolę. Najciekawszą jednak rzeczą, jaka spotkała chłopaka, było poznanie Acony - dziwnej dziewczyny z fioletowymi włosami, która już pierwszego dnia oznajmia mu, że... jest martwa. Tylko co może wyniknąć z takiej znajomości?

"Acony" jest dosyć nietypową mangą, zarówno ze względu na kreskę samej autorki i fabułę samą w sobie. Mnóstwo jest mang, których historia opiera się na przeprowadzce chłopaka do innego domu i poznania ciekawych, czasami nawet dziwnych indywiduum, a jednak nie potrafię wskazać tytułu bardzo zbliżonego klimatem do "Acony", bo po prostu jest on niepowtarzalny i naprawdę ogromny wpływ ma na to sposób rysowania Kei Toume, który jest na tyle rozpoznawalny, że bez trudu dałoby się rozpoznać po wszystkich jej dziełach, że rysowała to jedna i ta sama osoba. O samej kresce wspomnę jeszcze później, a teraz chciałabym tylko dodać, że raczej nie jest to manga dla osób lubujących się w akcji aż wyciekającej ze stron komiksu - tutaj wszystko dzieje się powoli, najważniejszy wątek fabularny jest momentami przerywany dla humorystycznych rozdziałów, a czytanie tego wszystkiego na jeden raz robi się nużące. Jeśli jednak nic z tego, co opisałam powyżej Was nie przeraża - być może "Acony" ma szansę stać się mangą, która się Wam spodoba.

Ostatnio Waneko lubi kombinować ze sposobem wydawania swoich mang - tym razem polscy miłośnicy japońskich komiksów otrzymali do dyspozycji wersję aż 3w1! Oczywiście tego typu wydania mają zarówno swoje plusy jak i minusy, które postaram się jak najdokładniej tutaj przedstawić. Pierwszą sprawą, która rzuca się w oczy, jest naprawdę porządna prezencja tomiku na półce - w końcu nie jest to byle co, bo manga liczy sobie ponad 500 stron. Niektórym może się to podobać, niektórym nie, to już kwestia gustu. Ważniejszą kwestią pozostaje jednak komfort czytania, który ma przy tak wielkich wydaniach to do siebie, że nie jest zbyt duży. O ile nie ma większych problemów z rozchyleniem stron tomiku, tak samo trzymanie go w rękach okazuje się męczące i naprawdę trudno przeczytać całość, nie zmieniając przy tym setki razy pozycji i ustawienia rąk. W tym miejscu przejdę jednak do najważniejszej dla mnie części, która w pełni rekompensuje tę wadę - ceny. Gdybyśmy zechcieli kupić ten tytuł w oryginalnym, trzytomowym wydaniu, przyszłoby nam za niego zapłacić prawie drugie tyle, bo w wydaniu powiększonym za "Acony" przyjdzie nam zapłacić niecałe 35zł. I, szczerze mówiąc, nie zdecydowałabym się na zakup tej serii, gdyby przyszło mi za nią zapłacić więcej.

Przechodząc już do spraw czysto technicznych, w środku tom prezentuje naprawdę wysoki poziom. Znaleźć można w nim aż 30 kolorowych stron (15 kartek), co osobiście bardzo mnie cieszy - uwielbiam śliczne obrazki w kolorze w mangach, a tutaj autorka naprawdę potrafi oddać klimat mangi. Sam papier jest naprawdę porządny, bo nie razi w oczy prześwitywaniem, co niestety w wydaniach Waneko często się zdarza, a samych problemów z drukiem nie znalazłam. Nie przypominam sobie również żadnych błędów czy literówek, ale że tytuł ten czytałam dosyć dawno, musicie mi wybaczyć, jeśli jednak coś takiego w trakcie lektury się przydarzyło.

Sama obwoluta jest dosyć specyficzna i do tej pory waham się, czy mi się podoba czy też nie, ale nie mam wątpliwości do tego, że z obwolut wszystkich trzech tomów jest najmniej atrakcyjna. Zaskoczył mnie fakt, że jest w całości pokryta folią - lakier wybrany mógłby świetnie tutaj wyglądać, gdyby objąć nim Acony i pajęczynę. Pod obwolutą nie znajdziemy nic ciekawego - ot, przerobiony graficznie wizerunek budynku w odcieniach fioletu. Nic wartego większej uwagi.

I tutaj przechodzimy do najciekawszego elementu samej mangi, czyli kreski. Sama nie wiem, ale tytuły, które wyszły spod ręki Kei Toume mają w sobie to "coś" - najprościej byłoby nazwać je specyficznymi i mającymi klimat. Dla tych, którzy jeszcze z tą autorką nie mieli styczności, kreska może okazać się wielkim szokiem, jednak bez obaw, bo podczas lektury tak długiego tytułu można spokojnie się do niej przyzwyczaić. Owszem, jest ona dosyć niedbała i ostra, jednak naprawdę pasuje do charakteru historii przedstawionej przez autorkę.

Postacie również są niezwykle ważne, bo przez wszystkie trzy tomy, stopniowo, poznajemy kolejne charaktery, mniej bądź też bardziej ważne. Zdecydowanie jednym z najistotniejszych jest Motomi Utsuki - zwyczajny do bólu chłopak, który z początku nie wierzy we wszystkie niedorzeczne sytuacje i próbuje w jakiś racjonalny sposób je sobie wyjaśnić - brzmi znajomo? Mimo tak schematycznego charakteru nie jest on irytujący, ale fakt faktem, zdecydowanie ciekawsza jest sama Acony - dziewczyna twierdząca, że jest martwa. Wolne chwile spędza na dziwnych rozrywkach, takich jak wbijanie nożyczek między rozbiegane myszy lub zaprzyjaźnianie się z miejscowymi nietoperzami. Autorka naprawdę w każdym aspekcie pragnęła zrobić z niej typowo pseudo-horrorową dziewczynę, co w tym przypadku jednak nie było męczące i pasowało do komediowego charakteru serii. Dalej pojawia się naprawdę wiele różnych postaci - dziwny dozorca, nie mniej dziwni mieszkańcy domu, matka i dziadek Motomiego, ojciec Acony i jego redaktorka... Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie, a pomysły na niektóre rozwiązania fabularne autorki z dziwacznymi charakterami są niekiedy tak pomysłowe, że potrafią naprawdę zadziwić.

"Acony" jest mangą na tyle nietypową, że sama nie do końca wiem, komu ją polecić. Na pewno spodobałaby się tym, którzy rozkochani są w samej kulturze Japonii, bo można dowiedzieć się w niej paru ciekawostek i pojawiają się w niej wątki żywcem wyjęte z jakiejś legendy. Osobom, które miały już do czynienia z "Lamentem Jagnięcia" pewnie nie muszę tej mangi polecać - raczej same wyrobiły sobie opinię o autorce, jej kresce i sposobie prowadzenia historii. Jednak tym, którzy wciąż się wahają - serdecznie polecam. Sama nie byłam do końca przekonana do tego tytułu i kupiłam go zupełnie spontanicznie - jest jednak naprawdę przyjemną mangą, może nie jakąś odkrywczą, ale dalej sympatyczną. Bohaterów da się polubić, jest klimat, a sam wątek potrafi zaciekawić. Jedynym minusem w moim odczuciu były całkowicie dla mnie zbędne wątki, które nie wprowadzały niczego do samej fabuły i były zapychaczem stron, jednak w ostatecznym rozrachunku - zakupu nie żałuję.