Kwietniowe łupy - 2015

W kwietniu wreszcie nadrobiłam (przynajmniej częściowo) moje braki w kolekcji i wzbogaciłam się o nowy tytuł, bo z okazji trzeba korzystać. Tak więc, mam o siedemnaście mang więcej, moje półki uginają się pod ich ciężarem, a ja coraz poważniej zaczynam się zastanawiać, czy nie powinnam przystopować z moim hobby...

Zacznijmy od tytułu, który nabyłam okazyjnie z drugiej ręki, a w bardzo dobrym stanie. "Welcome to the N.H.K" to tak specyficzna manga zarówno pod względem fabuły jak i kreski, że nie mam pojęcia, co tak właściwie o niej sądzę. Z jednej strony, w tym tytule o hikkimori jest w zawarty momentami śmieszny, momentami bezsensownie śmieszny humor, z drugiej pojawia się naprawdę dołujący dramat i naprawdę, już nie wiem, co mam o tym myśleć. Z polecaniem czy też odradzaniem Wam tego tytułu muszę się więc wstrzymać, do kolejnego przeczytania i być może recenzji.

Kolejna manga zakupiona przeze mnie w tym miesiącu to "Tasogare Otome x Amnesia: Niepamięć Panny Zmierzchu". Sprawy się komplikują, a między naszymi głównymi bohaterami wreszcie zaczyna coś się dziać. W szkole pojawia się imienniczka Yuuko, a "nadnaturalnym" wydarzeniom nie widać końca.

Jestem zakochana w obwolutach tej mangi, więc samą przyjemnością jest dla mnie kupowanie każdego kolejnego tomiku. Irytujące jest jednak to, że tom czwarty jest zdecydowanie grubszy od pierwszego, a to wszystko niestety na półce widać.

Przechodząc dalej, mamy "Acid Town" tom czwarty, który chyba uratował moje kolekcjonowanie tej mangi. Cofamy się w nim do przeszłości, aby odkryć kolejne powiązania między poszczególnymi bohaterami, a że Reiji'ego lubię, tak lektura tego tomu sprawiła mi niemałą przyjemność i czekam na kolejną część, bo szczerze mówiąc, jestem zaintrygowana tym, co jeszcze mangaka wymyśli.

"Spice & Wolf" jak zwykle trzyma swój poziom; sielankowa powieść o zmyślnej wilczycy Horo i wędrownym kupcu imieniem Lawrence dalej jest dla mnie przyjemną lekturą i coraz bardziej zaczynam doceniać i cieszyć się ze "starodawnego" tłumaczenia tej mangi, ponieważ powoli zaczynają nużyć mnie te podobne do siebie, młodzieżowe. Ten tytuł na zdecydowanie swój urzekający klimat, który wart jest swojego miejsca na mojej półce. No i obwoluty ma prześliczne.

Kolejna manga to trzeci tomik "Orange", w którym nasza główna bohaterka Naho dalej na wszelkie sposoby stara się zapobiec zniknięciu Kakeru w przyszłości. Sytuacja zapewne dawno by ją przytłoczyła, gdyby nie to, że Suwa wyznaje jej, że również otrzymał list od siebie! W dodatku irytującym dodatkiem jest swatanie Naho z Kakeru przez Suwę, który sam siebie tym krzywdzi. Z tomu na tom czekam na nieszczęśliwe zakończenie, bo takie lubię najbardziej, chociaż szansa na to jest pewnie znikoma. Obwoluta tego tomu podoba mi się najbardziej ze wszystkich obecnych.

Następnie... "Karneval", tom jedenasty, czyli dalej nie mam pojęcia, co tak właściwie tam się dzieje. Z lektury tego tomu zapamiętałam, że zostaje przedstawiona nam przeszłość Yogiego oraz że przez połowę tomiku próbowali uspokoić jego srebrnowłosą wersję. Znaczy to, że albo w tej mandze nie dzieje się nic godnego zapamiętania, albo czas odświeżyć sobie całość, za co pewnie w najbliższym czasie się zabiorę. Poza tym, przyjemnością jest oglądanie, jak kreska mangaki ewoluuje z tomu na tom, i to jak najbardziej pozytywnie.

I mały koszmar kwietnia, czyli "Durarara", tom drugi. Wiem, że pierwszy wyglądał widowiskowo z lakierem wybranym na obwolucie, ale nie rozumiem, czemu ten zabieg nie został zastosowany w drugim. W połączeniu z tym okropnym zielonym kolorem, tomiki obok siebie wyglądają po prostu źle. Chyba nie zrozumiem tej decyzji Waneko, bo o ile wiem, że w oryginale był ten straszny zielony kolor, to używanie lakieru wybranego i matowej obwoluty w pierwszym tomie, a zwykłej, błyszczącej w drugim, to dla mnie niezrozumiały zabieg. Pomijając fakt wydania, w środku czeka nas zagęszczenie akcji, która zaczęła pędzić całkiem szybko w porównaniu z tomem pierwszym. Poza tym, zabrałam się ostatnio za anime i przyjemnością jest odkrywanie różnic między tymi dwoma wersjami.

Na mandze "Bezsenne Noce" również trochę się zawiodłam, sama dokładnie nie wiem dlaczego. Po pierwsze, wydawnictwu Ringo Ame podwinęła się noga i napisy na grzbiecie obwoluty są przesunięte do góry w porównaniu z tomem pierwszym, a po drugie sama historia jakoś mnie znużyła. Oczywiście, osobą, która była w świecie demonów narzeczonym Endo, okazuje się być chłopak. Zaczyna nużyć mnie w mangach BL przekonanie, że wszyscy naokoło też muszą być homo, chociaż tutaj autorka w historii przekonuje, że płeć w ich świecie nie ma znaczenia. Co za dużo to niezdrowo, i chętnie poczytałabym BL z fajną parką hetero lub chociażby kobietą w drugim planie.

I wreszcie, ostatnia manga, którą zakupiłam w tym miesiącu, to "Tokyo Ghoul". Swoją opinię szerzej wyraziłam w jednej z recenzji, tutaj trochę się powtórzę i dodam, że chciałam porównać anime z pierwowzorem. Poza tym, obwoluty są po prostu cudowne, nigdy grzbiety mang nawet tak mi się nie podobały. Póki co wielu różnic co do anime nie zauważyłam, ale mam nadzieję, że manga pozytywnie mnie zaskoczy.

Jak widać, w tym miesiącu było całkiem obficie, jeśli chodzi o polskie wydania, a podsumowanie miesiąca troszkę mi się opóźniło. Przepraszam za to, ale Internet odmówił współpracy. XD