Lutowe łupy - 2016

Z tym podsumowaniem wiąże się pewna zabawna historia. Otóż byłam święcie przekonana, że już je napisałam. Dosłownie dzisiaj weszłam na spis treści, zdziwiłam się, że do "Lutowych łupów" nie ma odnośnika i uświadomiłam sobie, że ta notka nigdy nie powstała... xD

W tym miesiącu zdecydowanie skromniej niż w zeszłym; mamy tu tylko pięć mang i to wszystkie z wydawnictwa Waneko.

Na samym dole jest drugi tom "Higurashi", czy, jak kto woli, "Gdy zapłaczą cykady". Z tą mangą mam tak, że pierwszy tom w każdej księdze przynudza i opisuje urocze, szkolne życie naszych bohaterów, a dopiero w drugim zaczyna się to, za co tak bardzo lubię tę serię. Rozlew krwi, miejscami naprawdę makabryczna (a nawet przerażająca) kreska i słodkie dziewczynki. W tym szczególnie spodobało mi się zakończenie, którego nawet nie pamiętałam z anime - dlatego tym bardziej jestem zadowolona i manga jest dla mnie miłą powtórką z seansu. Tego typu tytułów na polskim rynku nigdy za wiele i cieszę się, że jeszcze przez długi czas będę miała okazję zbierać "Higurashi", które krótką serią nie jest. I mogę mieć tylko nadzieję, że nie odpadnę gdzieś w połowie.

Następna jest "Zerowa Maria i puste pudełko" - pierwsza light novelka od wydawnictwa Waneko. Bardzo byłam ciekawa tego tytułu, a po lekturze niestety muszę przyznać, że jestem zawiedziona. Rysunki w kolorze na początku tomu były śliczne i naprawdę przyjemnie się je oglądało, ale dalej już nie było tak wesoło. Właściwych już, czarno-białych ilustracji praktycznie nie ma. W porządku, są trzy, ale tak chaotyczne i niewarte uwagi, że praktycznie w ogóle nie powinnam ich liczyć. Mam nadzieję, że pod tym względem "Maria" poprawi się w przyszłości.

Jeśli o samą fabułę chodzi, to również mnie nie porwała. Wszystko jest dosyć niezrozumiałe, lektura czasami nużyła i naprawdę nie wiem, czemu wszyscy zachwalają tak tę LN. Ostatnio też doszłam do wniosku, że nie pasjonuje mnie ten gatunek literacki i chyba po prostu zostanę przy mangach.

I, uwaga, wreszcie nadrabiam "Kuroko"! Z grzbietu ósmego tomu zerka na nas Kiyoshi Teppei (grr...), podczas gdy następne numery wychodzą na rynek tak szybko, że nawet się w tym nie orientuję. W każdym razie, ten tom jest poświęcony treningowi liceum Seirin oraz starciu Aomine z Kise. Jak każdy numer tej serii, ten również czytało się niezwykle miło i przyjemnie. Kreska powoli zaczyna ewoluować, z czego jestem bardzo zadowolona, i im dalej, tym ciekawiej fabularnie.

Wyżej mamy ósmy tomik "Are you Alice?", w którym dzieje się jeszcze więcej dziwnych, tajemniczych i tak zagmatwanych rzeczy, że już dawno zdążyłam się w nich pogubić. O ile nie do końca rozumiem to wszystko fabularnie, tak każdy tomik naprawdę przyjemnie się czyta i świat stworzony przez autorki potrafi nieźle wciągnąć. Czekam tylko na moment, kiedy dorwę już całość i przeczytam wszystko jeszcze raz - wtedy być może zrozumiem z tego więcej.

Ostatnia już manga w tym miesiącu to piąty i zarazem kończący serię tomik "Orange". O ile ten tytuł lubiłam, tak zakończenie nie do końca przypadło mi do gustu. Owszem, cały tom był tak przepełniony emocjami i rzucał czytelnikiem na prawo i lewo, co zrobiło na mnie niemałe wrażenie, jednak sama końcówka mnie nie ujęła (SPOILER: A może ja po prostu nie cierpię szczęśliwych zakończeń? :D). W każdym razie, "Orange" będę dalej wspominała bardzo miło i była to jedna z fajniejszych mang shoujo, jakie miałam okazję przeczytać.

A jak tam u Was w lutym? :D