Styczniowe łupy - 2017

Jak tam u Was w 2017 roku? Bo u mnie ten styczeń jest jednym z najbardziej nietypowych mangowych miesięcy - przynajmniej jeśli chodzi o podsumowanie!

Zacznijmy więc od dołu - zdążyłam już zapomnieć o "Na skraju jutra", czyli light novelce, którą chciałam dorwać od kiedy dowiedziałam się o jej istnieniu na naszym polskim rynku. Później nie było okazji, do kolekcji przybyło mi wiele innych tytułów, ale jakoś nie ten. Ostatnio jednak zobaczyłam ten jeden jedyny egzemplarz w mojej Biedronce, nie zastanawiałam się więc długo i już jestem po lekturze. Muszę przyznać, że moje wrażenia są raczej pozytywne - ta light novelka była spoko, bo... prawie nie przypominała light novelki? Czytało się to naprawdę szybko i przyjemnie, szkoda tylko, że ilustracje były mocno średnie.

Wyżej mamy trzy (właściwie sześć) tomów anglojęzycznej mangi "Blood Lad", czyli tytułu, którym jarałam się parę dobrych lat temu. Jest to naprawdę kawał (17 tomów i dalej wychodzi...) przyjemnej w odbiorze historii. Mimo niektórych irytujących motywów, jak na przykład bezsensownie wpychanego gdzieniegdzie ecchi, naprawdę lubię ten tytuł, więc jeśli ktoś jeszcze nie miał z nim styczności, polecam rzucić okiem na anime. A jeśli ktoś chciałby zobaczyć więcej zdjęć tego wydania, to odsyłam do mojej poprzedniej notki.
Nie przeczytałam jeszcze trzeciego tomu, ale już widzę, że kończy się on dokładnie w tym samym momencie, w którym skończyło się anime... ja i moje szczęście. XD

Ostatni już tytuł z tego stosiku to "My Hero Academia" w języku francuskim. We Francji długo nie wiedziałam, jaką mangę sobie wybrać, w końcu jednak postanowiłam, że wezmę coś co znam i nawet lubię. Anime było przyjemne w odbiorze, dlatego postanowiłam dać szansę tej mandze - i jestem zadowolona. Nie spodziewałam się, że w pierwszym tomie dzieje się aż tyle - w anime rozłożyło się to aż na parę odcinków.
O tej mandze rozpiszę się jeszcze za jakieś pół roku, bo na wtedy planuję notkę o mangowym rynku we Francji, na razie łapcie dwa robione na szybko zdjęcia!

Swoją drogą nadrobiłam większość tomików "Pandory", których wcześniej nie miałam czasu i motywacji przeczytać. Muszę powiedzieć, że jestem równocześnie zadowolona i zła: zadowolona, bo fajnie, że autorka nie boi się uśmiercać swoich charakterów, a zła, że mój ulubiony już nie żyje. Nie bardzo też podobało mi się naciągane przeżycie drugiego. Mam nadzieję, że pod koniec jeszcze się z kimś pożegnamy, może to trochę ukoi mój ból. XD

Swoją drogą wybaczcie, że tak długo nie było żadnej recenzji! Pod koniec lutego/na początku marca jakaś na pewno się pojawi. ^^

Jak tam u Was w styczniu? :D