Kwietniowe łupy - 2017

Prawie przez cały kwiecień nie kupiłam ani jednej mangi - to, co widzicie na zdjęciu powyżej jest wynikiem moich zakupów dokonanych przez ostatnich parę dni...

Nie przynudzając - już dawno obiecałam Wam zmianę formy podsumowań miesiąca - i tak oto nadeszła ta chwila, kiedy wdrażam nowy sposób pisania tych notek na bloga. Dodanie paru zdjęć nie jest może zbyt odkrywcze, ale według mnie wszystko wygląda teraz o wiele lepiej i ciekawiej!

Do mojej kolekcji więc trafiło 14 tomów mang i samotny komiks z kucykami od Egmontu.

Jednotomówka "Doll Star" interesowała mnie już od dłuższego czasu, właściwie od kiedy wydawnictwo Waneko ją zapowiedziało. Wcześniej nie miałam styczności z tym tytułem, a że ilustracja na obwolucie była naprawdę obiecująca, tak szybko postanowiłam, że to będzie jedna z tych jednotomówek, które muszę mieć. I o ile lektura jest już za mną, tak mam dosyć mieszane uczucia. Kolorowe ilustracje mangaki są naprawdę prześliczne, do czarno-białej zawartości tomiku też nie mam większych uwag - oprócz tego, że kreska jest dosyć specyficzna. Nie tylko kreska, cała manga jest specyficzna i to w dosyć pozytywny sposób, ale odnoszę wrażenie, że nie jest tytułem, który po prostu trzeba przeczytać. Jest to niestety jednotomówka raczej na raz. Swoją drogą, na duży plus zaliczam to, że główna bohaterka ma piegi, które dodają jej charakteru.

Dalej mamy kolejny jednotomowy tytuł od Waneko, czyli "Half&Half", na który czekałam jeszcze bardziej niecierpliwie i który jeszcze bardziej mnie zaskoczył... negatywnie. Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, to kreska - o ile na stronie wydawnictwa początkowe strony wyglądały naprawdę ładnie, tak przy lekturze całości nie dało się nie zauważyć przedziwnych rzeczy, które bohaterowie wyprawiali ze swoimi twarzami. Po drugie, nie miałam zielonego pojęcia, że manga ma oznaczenie 18+, więc sporym zaskoczeniem były dla mnie mocno roznegliżowane panienki i sceny seksu - nie mam z tym problemu, jeśli chcę czytać właśnie tego typu tytuł, ale tutaj nie chciałam. Liczyłam na mangę bardziej dramatyczną i wywołującą jakieś emocje, a dostałam irytującą bohaterkę i historię z potencjałem, która została zabita przez niepotrzebne ecchi. Na plus zaliczyć mogę za to zakończenie, które fajnie zamknęło całą mangę i było dosyć zaskakujące.

Tym oto sposobem kończymy z jednotomówkami i przechodzimy do kontynuacji - w końcu udało mi się dodać do swojej kolekcji dwie kolejne księgi mangi "Gdy zapłaczą cykady". Naprawdę lubię ten tytuł i wydaje mi się, że teraz odbieram go jeszcze pozytywniej niż parę lat temu, kiedy oglądałam anime. Warto dodać, że te dwa tomy zaliczają się już do ksiąg odpowiedzi, więc mają czarne grzbiety. Całkiem fajnie wyglądają postawione obok ksiąg pytań, które mają je białe, ale osobiście bardziej przypadły mi do gustu grzbiety poprzednich tomów. Przy drugim tomie ze zdjęcia okazało się także, że mam dwie lewe ręce, bo przy otwieraniu paczki przecięłam  nożem obwolutę prawie na całą szerokość tomiku. Szczęście w nieszczęściu, bo jest to z tyłu i nawet nieszczególnie to widać, ale następnym razem będę musiała bardziej uważać. XD

Przy zamawianiu paczki nadrabiającej zaległości na Arosie zastanawiałam się nad paroma seriami i w końcu postanowiłam dodać do koszyka te tytuły, na które najbardziej wyczekuję. Znalazł się wśród nich także "Requiem Króla Róż", chociaż początkowo zamawiałam go bez żadnych większych emocji - ot, trzeba nadrobić fajną serię i tyle. Dokładnie dzisiaj skończyłam lekturę tomu szóstego i z ręką na sercu mogę przyznać, że "Requiem" jest na chwilę obecną jedną z najlepszych serii, jaką mam w swojej kolekcji. To co się dzieje w tej mandze jest po prostu niesamowite - z rzeczami, które lubię mam taki problem, że nie potrafię ich opisać tak dobrze, jakbym chciała, więc musicie mi uwierzyć na słowo, że od tomu trzeciego autorka naprawdę pokazała na co ją stać. Od tej pory kolejne tomy tej mangi będą do mnie trafiały tak szybko, jak tylko będę w stanie je kupować.

Dalej ostro nadrabiamy serie, więc w paczce nie mogło zabraknąć następnych tomów mangi "Szkolne życie!", czyli kolejnego tytułu, którego wyczekuję z dużym utęsknieniem co każde zamówienie. Największym moim bólem po lekturze tych trzech krótkich tomików było to, że autorzy zakończyli tom szósty w naprawdę okrutnym momencie i aż człowieka rwie, żeby poznać ciąg dalszy całej historii. Muszę jednak trochę ponarzekać, bo wątek z podstawówką wydaje mi się dosyć naciągany. SPOILER: Jak taka mała dziewczynka mogła przeżyć sama? Mam nadzieję, że autorzy to później wyjaśnią, bo na razie mocno kłóci się to z tym, że nasze licealistki mają z tym niemały problem...

Skończyłam już "Are you Alice?" i muszę przyznać, że jestem z tej serii całkiem zadowolona. Nie była ona ani zbyt wybitna, ale nie można za to odmówić jej oryginalności interpretacji "Alicji z Krainy Czarów" i... obecności chaosu. O ile już poznałam zakończenie, tak jestem pewna, że prawie na pewno go nie zrozumiałam tak, jak powinnam i musiałabym znowu zabrać się za całość, tym razem czytając ją w krótkich odstępach czasu. Ale na to może kiedyś przyjdzie czas, a ja na razie mam na głowie inne mangowe serie...

To już ostatnie zdjęcie z mangami (i nie tylko) w tym podsumowaniu, a rozpoczyna je komiks z serii "My Little Pony". W tym tomie brokat użyty do logo wyjątkowo nie pasuje, a o ile pierwsza historia, na którą poświęcono połowę tego zeszytu jest średnia, tak druga już to nadrabia. Kucyki są dla mnie jedną z rzeczy którą lubię, a że nie mam czasu i ochotyna śledzenie serialu, tak komiks jest dla mnie idealną alternatywą.

Dalej mamy "Wzgórze Apolla", a dokładniej czwarty tomik. Wiecie, kiedy kupiłam trzeci? W marcu tamtego roku... Powoli więc zabieram się za nadrabianie i czas pokaże, jak mi to pójdzie, a póki co cieszę się tym tomikiem. Ta manga jest tytułem, w którym niby nic się nie dzieje, a jednak dzieje się wiele i naprawdę przyjemnie się to czyta, dlatego smutno mi czytać o tym, że JPFowi średnio się "Wzgórze" sprzedawało. Ubolewam tylko nad tym, że w mandze pojawił się charakter, który straaasznie mnie irytuje i mam nadzieję, że szybko pójdzie się nam z nim pożegnać.

Ostatni mangowy tomik w tym podsumowaniu to zarazem ostatnia "Pandora Hearts". Wszystko się wyjaśniło, dostaliśmy całkiem ładne i zgrabne zakończenie, ale... dalej nie rozumiem zachwytów ludzi nad tą serią. Nie mogę zaprzeczyć, że była bardzo dobrze rozplanowana i przemyślana fabularnie, ale ani charaktery mnie nie urzekły, ani kreska - na obwolutach jest prześliczna, ale odnoszę wrażenie, że w środku autorka nie wykorzystuje całego swojego potencjału. Ostatni tom potwierdził mnie tylko w przekonaniu, że "Pandora" jest dla mnie serią troszkę lepszą od średniej.

Jak tam u Was w kwietniu? ^^

PS. Obiecuję, że w maju pojawi się recenzja mangi "Dziewczynka w Krainie Przeklętych", bo takiej perełki nie mogłabym sobie darować!