Majowe łupy - 2018

Nie mogę chyba powiedzieć, żeby ten miesiąc był szczególnie obfity, jeśli chodzi o zakup mang, ale za to na tym stosiku znajdują się same tytuły, które są w jakiś sposób dla mnie wyjątkowe - co sprawia, że z moich majowych łupów jestem zadowolona, mimo tego, że jest to tylko pięć niepozornych tomików.

Zacznijmy więc od "One-Punch Mana" - aż wstyd mi to pisać, ale ostatni raz ten tytuł miałam w dłoniach we wrześniu ubiegłego roku... Nie ma jednak tego złego, co by na dobre nie wyszło, i w tym miesiącu w końcu zebrałam się na to, żeby dokupić kolejne tomy. Dalej nie jestem z mangą na bieżąco, ale z ręką na sercu postaram się to szybko nadrobić!

Ten krótki "post" jednak sprawił, że trochę zmienił się mój pogląd na tę mangę - "One-Punch Mana" zawsze czyta się dosyć szybko i przyjemnie, ale nie mogę pozbyć się wrażenia, że w tych tomach niewiele się działo. Przeczytałam je z przyjemnością, ale jeśli chodzi o fabułę, to one naprawdę niewiele wniosły? Postacie sobie trochę pogadały, poznaliśmy bliżej Kinga i Piekielną Śnieżycę, a także kolejnego, trochę specyficznego przeciwnika, no i oczywiście było trochę mordobicia. Tyle. Mój problem z tą mangą jest chyba taki, że ona właściwie nie ma jakiegoś głównego wątku i wydaje się strasznie epizodyczna; wolałabym, gdyby Saitama był skupiony na czymś dłużej, a nie aż tak często chodził sobie to tu, to tam. Tutaj jednak dochodzi kwestia tego, że to właśnie taka postać, i w sumie to nie pozostaje mi nic innego, jak tylko liczyć na jakiś poważniejszy, dłuższy wątek w niedalekiej przyszłości.

Nie zmienia to jednak faktu, że to dalej jedna z mang, które zbieram z większą przyjemnością. Swoją drogą, popatrzcie na te obwoluty - utrzymana w całkowicie poważnym klimacie obwoluta ósmego tomu, gdzie bohaterowie grają na konsoli, i dziewiątego, gdzie Saitama w tle karmi kota bagietką - jak można nie kochać tej serii?

"Kształt twojego głosu"... czy mogę darować sobie jakikolwiek opis? Dalej jestem tak samo zakochana w tej mandze i uważam, że to jedna z lepszych mangowych rzeczy, jaka kiedykolwiek mnie spotkała. Niesamowicie kibicuję bohaterom i mam szczerą nadzieję, że wszystko w ich życiu ułoży się tak, jak powinno - jeśli nie, to będzie mi naprawdę przykro. 

Swoją drogą, ten tom zostawił biednego czytelnika w takim momencie, że właściwie cieszę się, że kupiłam go tak późno - już niedługo będę mogła kupić następny! Gdybym kupiła go wcześniej, to nie wiem, czy wytrzymałabym dwa miesiące...

Dalej mamy nowy tytuł od wydawnictwa Kotori - "Ku twej wieczności", autorstwa Yoshitoki Oimy, która może być już znana polskiemu czytelnikowi z wyżej wspomnianego "Kształtu twojego głosu". Nie znałam wcześniej tego dzieła, ponieważ do tej pory zachwycałam się jedynie  "Koe no katachi" - kiedy jednak dzieło jakiegoś autora aż tak głęboko zakorzeni się w moim serduszku, z zasady biorę od ręki wszystkie jego mangi. Tak było też w tym przypadku, więc od razu po premierze czym prędzej kupiłam ten tytuł. 

Teraz jestem już po lekturze, i właściwie to trudno mi na chwilę obecną coś sensownego stwierdzić. Była to lektura przyjemna, trzymająca w lekkim napięciu, trochę smutna i ciekawa, ale tak różna klimatem od "Koe no katachi", że jeszcze nie wiem za bardzo, jak do niej podejść. Bardzo podoba mi się sposób, w jaki autorka gra na naszych emocjach - może to pewien rodzaj masochizmu, ale lubię, kiedy mangi sprawiają, że jestem smutna.

Podobała mi się, więc na pewno zainwestuję w kolejne tomy, ale na razie nie jestem w stanie więcej napisać, bo w pierwszym tomie nie tyle nic się nie działo, co wyglądało to jak jeden duży wstęp do historii. Jestem jak najbardziej pozytywnie nastawiona, i z niecierpliwością oczekuję na drugi tom.

Ostatni już tomik w tym podsumowaniu to jakże wyczekiwana przeze mnie manga - "Dziewczyna znad morza" Inio Asano! Podobnie jak w przypadku wyżej już wspomnianej autorki, Asano to mangaka, od którego biorę wszystko, co tylko pojawi się na polskim rynku ("Oyasumi Punpun" to jedno z moich największych marzeń). "Dziewczynę znad morza" kiedyś już czytałam, jeśli jednak mam być szczera, to naprawdę niewiele z niej pamiętam; wydaje mi się jednak, że lekturę zakończyłam dokładnie na pierwszym tomie.

Teraz jestem dokładnie tak samo zachwycona kreską, sposobem prowadzenia historii i klimatem mang Asano, jak podczas czytania innych jego dzieł. Ten autor ma w sobie coś takiego, że po prostu uwielbiam wszystko, co wyjdzie spod jego ręki, naprawdę, i niezmiernie cieszę się, że wydawnictwo Kotori postanowiło wydać ten tytuł. Cieszy mnie w ogóle, że ostatnimi czasy coraz częściej trafiają oni w moje gusta - wcześniej nie byłam zainteresowana ich mangami, a po "Kształcie twojego głosu" interesujące mnie tytuły pojawiają się dosłownie jeden za drugim! 

"Dziewczyna znad morza" na pewno jest tytułem mocno specyficznym, już pomijając wyjątkowy styl autora; przepełniona ona jest scenami seksu, co niektórych może odrzucać, ale mnie się podoba - nie przepadam za hentaiami, bo jakoś nie widzę sensu w "czytaniu" czegoś, co fabuły albo nie ma, albo jest ona znikoma, ale jeśli seks pojawia się jak w tym przypadku, jako coś ważnego, to jestem jak najbardziej za. Sceny seksu są tutaj naprawdę dosadne i realistyczne, ale nie można odmówić im tego, że w całym tym swoim "brudzie", są naprawdę artystyczne.
Swoją drogą, jak traktujecie banderole na mangach? Ja zawsze je zostawiam, chociaż nie ma to jakiegoś wielkiego znaczenia. :D

Planuję recenzje "Ku twej wieczności" i "Dziewczyny znad morza", ale co do tego pierwszego tytułu, to chciałabym przeczytać więcej tomów, żeby bardziej wiedzieć, na czym tak właściwie stoję, a co do drugiego - czekam na ostatni już tomik, bo jeśli chodzi o Inio Asano, to do samego końca nigdy nic nie wiadomo. :>
 

Jak tam u Was w maju? ^^