Wrześniowe łupy - 2018

We wrześniu nie zaszalałam za bardzo z zakupami, bo już od paru miesięcy nie mogę się zabrać za porządne zamówienie z Arosa (a to nie ma promocji, a to parę dni po niej do sklepu trafia kilka tytułów, które chciałabym kupić...), ale za to trochę nadrobiłam sobie mangi Yoshitoki Oimy i mam ambitne plany publikowania regularniej recenzji!

Zakupu "Zniewolonego księcia" w ogóle nie planowałam; po przeczytaniu recenzji Otai stwierdziłam, że jednak wezmę ten tytuł pod uwagę, bo podobno od połowy robi się on dobry. Swojego tomu na szczęście nie kupiłam, a dostałam w prezencie, bo do tej pory chyba żałowałabym wydanych pieniędzy - o ile podchodziłam do tej serii z pozytywnym nastawieniem, tak z każdą kolejną stroną ono ze mnie ulatywało. Nie spodziewałam się żadnych fajerwerków, tylko przyjemnego czytadła, które umili mi parę dni. Dostałam średnie fanfiction z bohaterami, których nie da się lubić, i motywami, które najwyraźniej miały przyciągnąć do siebie nastoletnie fanki yaoi, a mnie niesamowicie mierziły. I nie chodzi mi w tym momencie nawet o taniość tych wszystkich rozwiązań fabularnych, bo one mogłyby być dobre - gdyby były dobrze zrobione. Mimo paru lepszych momentów, "Zniewolony książę" jest po prostu mdły - a jeżeli po lekturze tej książki, za najlepszą jej część uważam rysunek polskiej autorki na obwolucie, to coś chyba jest nie tak. Baaardzo wątpię w to, że dokupię kiedyś pozostałe tomy - chyba, że obwoluty dalej będą takie ładne.

Dalej mamy drugi tom mangi "Ku twej wieczności" - i muszę przyznać, że ten podobał mi się zdecydowanie bardziej od pierwszego. Zdążyłam już zżyć się z bohaterkami, i nawet trochę polubić Niesia (co nie jest proste, ze względu na jego brak człowieczeństwa), ale martwi mnie zasada, jaką zdaje się wyznawać Oima w tym tytule - wszyscy, do których czytelnik poczuje jakąkolwiek sympatię, nadzwyczaj szybko umierają. Niesio niestety nieszczególnie przekonuje mnie jako osoba, na której miałabym oprzeć swoją sympatię do tej serii - a ta, która mi bardzo odpowiadała, niestety już nie żyje.

Muszę jednak przyznać autorce, że świetnie gra ona ma uczuciach czytelnika - to już drugi tom, i znowu było mi podczas lektury przykro, nawet bardziej niż podczas czytania pierwszego. Mam szczerą nadzieję, że mangaka utrzyma ten poziom, bo lubię być smutna przy czytaniu mang. :>

Ostatni już tom na tym stosiku, to "Kształt twojego głosu", do którego mam mieszane uczucia. Naprawdę miałam szczerą nadzieję, że cała ta historia zakończy się typowym happy endem, bo poprzednie tomy, w których było więcej romansowych sytuacji, bardzo mi się podobały. Nie mogę jednak powiedzieć, że jestem z ostatniej części niezadowolona - "Koe no katachi" plasuje się w ścisłej czołówce najlepszych mangowych tytułów, jakie kiedykolwiek czytałam, i niesamowicie mnie cieszy, że mogę mieć go po polsku na swojej półce. 

Stosik powyżej, to mangi, które otrzymałam od wydawnictwa Waneko w ramach tomików recenzenckich. Nie załączyłam ich do właściwych łupów miesiąca, ponieważ nie wszystkie jeszcze przeczytałam - stwierdziłam jednak, że pokażę Wam, jakich recenzji możecie w najbliższym czasie się spodziewać.

Niedawno pojawiła się notka o jednotomówce "Ona i jej kot", a za tydzień najprawdopodobniej będzie recenzja "Summer wars". :)

Jak tam u Was we wrześniu? ^^