"Wypaczona" - recenzja

Tytuł: Wypaczona
Autor: Haruto Ryo
Gatunek: horror, seinen, tragedia, nadnaturalne
Wydawnictwo: Waneko 
Data wydania: 2018 (październik)

Cena okładkowa: 29,99 zł

Ilość tomów: 2w1

Opis z tyłu tomu: 

Oto jedna z miejskich legend...

W środku nocy na śmietnikach pojawia się pewna tajemnicza dziewczyna w stroju lolity. Podobno jeśli przypadkiem odpowiesz na jej pytanie, bez wątpienia czeka cię groteskowa, "wynaturzona" śmierć. Pewien nieświadomy tego chłopak bezwiednie wplątuje się w zbliżającą się wielkimi krokami katastrofę.

Legendy miejskie to motyw bardzo często pojawiający się w japońskiej popkulturze. Daje on szerokie pole do popisu, jeżeli zostanie wykorzystany w dobry sposób - szczególnie, jeśli chodzi o horrory. Po mangę "Wypaczona" sięgnęłam z dwóch powodów - chciałam przekonać się, w jaki sposób autor podszedł do tematu miejskich legend: czy zdołał wykorzystać w pełni potencjał wybranej przez siebie historii, czy też stworzony przez niego komiks powielał znane nam już wszystkim schematy i nie wnosił niczego nowego. Oprócz tego, z uporem maniaka staram się znaleźć jakikolwiek japoński komiks, który naprawdę zdoła mnie przestraszyć. Czy "Wypaczonej" jednak udało się przyprawić mnie o szybsze bicie serca?

Kazuki to zwyczajny student, którego życie nieszczególnie wyróżnia się na tle innych osób. Pewnego dnia wynosząc śmieci zauważa on pewną niepokojącą postać - ubraną jak lolita kobietę, która zadaje mu dziwne pytanie: "Czy masz siostrzyczkę"? Zdezorientowany chłopak odpowiada twierdząco, po czym wraca do domu, nie bardzo chcąc mieć dalszy kontakt z przerażającą kobietą. Od tej pory jednak nie dane mu będzie zaznać spokoju...

Fabuła mangi oparta jest na legendzie o "potwornej lolicie" - kobiecie, która późną nocą pojawia się na śmietnikach, i zadaje podchwytliwe pytanie, na które nie ma dobrej odpowiedzi. Wejście z nią w jakąkolwiek interakcję sprawi, że od tej pory kobieta będzie starała się za wszelką cenę stać się siostrzyczką mężczyzny, którego zapytała wcześniej o posiadanie rodzeństwa. Od tej pory zamieni życie jego i jego bliskich w niekończący się koszmar. Początkowo nie brzmiało to dla mnie szczególnie przerażająco - ot, motyw z zadawaniem pytań jakich wiele. Zagłębiając się jednak w lekturę, najstraszniejszym chyba aspektem tej historii stał się dla mnie niczym niezawiniony tragizm głównego bohatera. Nie zrobił on nic konkretnego, aby ściągnąć na siebie gniew jakiejkolwiek nadnaturalnej istoty - po prostu znalazł się w złym miejscu w złym czasie. Nie zdając sobie sprawy ze związanego z tym niebezpieczeństwa, odpowiedział lolicie na jej pytanie, od tej pory stając się jej ofiarą.

Do "Wypaczonej" od początku byłam nastawiona sceptycznie. Komiksy są dla mnie czymś, co w moim słowniku wyklucza się ze słowem "straszne", także myślałam, że w tym przypadku będzie podobnie. Nie myliłam się wiele - manga ta nie jest tytułem, który sprawi, że nie będziecie spać po nocach, ale naprawdę pozytywnie mnie ona zaskoczyła. Kompletnie nie wiedziałam, czego się spodziewać, także scenki z pogranicza gore zrobiły na mnie tym większe wrażenie. Było kilka momentów, kiedy poczułam się naprawdę nieswojo - nie nazwałabym tego strachem, a raczej lekkim wewnętrznym niepokojem. Spowodowane to było głównie przez nie pozostawiające wiele wyobraźni kadry zawierające taką dawkę rzeczy, które nigdy nie powinny wydarzyć się z ludzkim ciałem, że czytając "Wypaczoną" czasami trochę obawiałam się, jaka ilustracja spotka mnie na następnej stronie,  i czy będę na nią gotowa. Z tym wiąże się też problem pewnego niezdecydowania autora - kiedy skończyłam lekturę, nie do końca byłam pewna, co o tym myśleć. Z jednej strony zaserwował on nam parę naprawdę nieprzyjemnych i krwawych kadrów, ale z drugiej za każdym razem, kiedy sytuacja miała szansę rozwinąć się w kierunku jeszcze bardziej szokującej, mangaka nie dopowiadał ciągu dalszego lub też nie ukazywał szczegółowo najmakabryczniejszych momentów. Niezdecydowanie autora, w którym kierunku podążyć, zauważyłam także w momencie, kiedy przez parę stron miałam okazję popodziwiać nagą pierś jednej z żeńskich bohaterek. Do tej pory nie wiem, dlaczego; przez chwilę pomyślałam, że za niedługo z wdziękami tej młodej panny stanie się coś naprawdę złego, ale nie, ot taki malutki, bezsensowny fanserwis. 

O ile nazwanie "Wypaczonej" mangą straszną mogłoby być przesadą, tak powiedzenie, że ma niepokojący klimat uważam za jak najbardziej trafne. Naprawdę byłam w stanie wczuć się w tę historię - nie miała ona w sobie niczego niesamowitego, bo fabuła była bardzo prosta i w gruncie rzeczy polegała na przemocy, ale mnie wcale to nie przeszkadzało. Gdybym już miała do czegoś porównać ten tytuł, to pierwsze na myśl przyszłoby mi "Gdy zapłaczą cykady"; jest niepokojąco i jest krwawo. Co prawda brakuje świetnej fabuły, ale dalej można się dobrze bawić. 

Kreska... jest. Istnieje. Nie jest to mój preferowany styl rysowania; przypomina starsze mangi i jest dosyć chaotyczny, ale nie można powiedzieć, że ilustracje są brzydkie. Krwawe sceny naprawdę potrafią zrobić wrażenie i wywołać niepokój, także najważniejsza funkcja została spełniona. Czasami anatomia kuleje i z częściami ciała bohaterów dzieje się coś dziwnego, ale w gruncie rzeczy nie przeszkadzało to aż tak bardzo, aby stać się jakąś poważniejszą wadą.

Manga wydana została w serii "Jednotomówek Waneko" w październiku ubiegłego roku. Jest to tom zbiorczy łączący w sobie ponad 400 stron, także jego grubość naprawdę potrafi zrobić wrażenie. Pod standardową, śliską obwolutą na okładce znajduje się czarno-biała ilustracja, która normalnie byłaby na obwolucie drugiego tomu. Nie jestem pewna, dlaczego wydawnictwo zdecydowało się na taki krok, ponieważ tego typu ilustracje znajdują się zwykle w środku tomiku, rozdzielając go na dwie części. Spowodowane to było być może tym, że wydawnictwo nie chciało wciskać do środka pojedynczej kolorowej strony, bo cały tomik utrzymany jest w czerni i bieli. 

Manga wydrukowana jest na dobrej jakości papierze, chociaż niestety nie ustrzegła się od białych fafiołków, zwanych także "łupieżem". Do niczego innego nie mam zastrzeżeń - tłumaczenie było w porządku, a wszystkie onomatopeje zostały zastąpione polskimi odpowiednikami.

Czy "Wypaczona" jest warta polecenia jako manga z gatunku horror? Myślę, że tak. Przeczytałam już sporo japońskich komiksów spod tego szyldu, i naprawdę niewiele z nich było w stanie zrobić na mnie większe wrażenie. Jeśli więc szukacie niezobowiązującej rozrywki przy lekturze czegoś krwawego i okraszonego niepokojącym klimatem, to sądzę, że jak najbardziej możecie dać szansę tej historii.

Co myślicie o tej mandze? ^^

Za egzemplarz recenzencki dziękuję wydawnictwu Waneko!